شهر هوشمند

شهر هوشمند یا همان شهر پایدار
انتظار میرود تا سال ۲۰۵۰، ۸۵ درصد جمعیت جهان در شهرها زندگی کنند. این بدین معناست که در سالهای پیش رو با مشکلاتی نظیر تامین انرژی، نشر co2، مشکلات ترافیک، تدارک کالا و مواد خام، به دلیل تراکم بالای جمعیت مواجه خواهیم بود. یکی از راهکارها راه اندازی ارتباطات بین عوامل مختلف برای اطمینان از کارکرد بهینه آنها ضمن احترام به محیط زیست و ایجاد شهر هوشمند است.
مراقبت از محیط زیست دارد زنگ خطر را به صدا در می آورد. رشد جمعیت قطعا سلامت زمین را به خطر خواهد انداخت، مگر ما به گونه ای دیگر عمل کنیم. اینجاست که شهر هوشمند به عنوان راه حلی برای این معضل وارد بازی می شود.
در این مقاله سعی داریم مشخصات یک شهر هوشمند و ارتباط آن با یک شهر پایدار به لحاظ محیط زیستی را بررسی کنیم. سپس به بررسی پایداری محیط زیستی ساختمان ها و صنایع میپردازیم که به ایجاد شهر پایدار مذکور کمک میکند.
یک شهر پایدار به چه شکل است؟
شهر پایدار شهری است که مدیریت منابع در آن کارآمد باشد. اینترنت اشیا و هوش مصنوعی، اجرای شبکه هوشمند را برای پیش بینی پیک تقاضا ممکن میکند. سنسورها سنجش کیفیت آب یا نشتی ها را کنترل میکنند و میتوانند تعمیرات مورد نیاز در بخش ها را پیش بینی کنند تا از هزینه های غیرضروری جلوگیری شود. این کار میتواند به سیستم های روشنایی شهر هم تعمیم داده شود تا برنامه ریزی شوند و مصرف و هزینه ها پایین بیاید.
پیش بینی ترافیک شهری، ساعات اوج حمل و نقل عمومی و جستجوی هوشمند پارکینگ هم میتواند در رسیدن به هدف شهر پایدار سهم بسزایی داشته باشد. در این حالت انتشار گازهای مضر کاهش پیدا میکند. در نتیجه مدیریت بهتر حمل ونقل عمومی باعث تشویق به استفاده بیشتر از آن و کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و در نتیجه کاهش آلودگی میشود.
با این روند ترافیک شهری از طریق داده های ثبت شده از دوربین ها و سنسورهای نقاط خاص مثلا ایستگاه های اتوبوس تجزیه و تحلیل می شوند. سپس این اطلاعات به صورت آنلاین برای شهروندان یا مدیران شهری فرستاده خواهد شد. به این صورت نحوه رفت و آمد افراد در شهر بهینه میشود و استفاده از حمل و نقل کارآمدتر خواهد بود.
اما شهر بدون پایدار شدن اجزای آن نمیتواند به شهری پایدار تبدیل شود. ساختمان ها و صنایع به عنوان اجزای یک شهر بایستی به اصول پایداری شهر پایبند باشند. ساختمان های هوشمند و صنایع هوشمند همان اهدافی را دنبال می کنند. که یک شهر هوشمند به دنبال آنهاست و شامل احترام به محیط زیست میشود.
ساختمان های هوشمند
مدیران ساختمان هایی که به یک پلتفرم مرکزی در ساختمان دسترسی دارند. میتوانند متغیرهای رفتاری ساختمان را روی یک صفحه نمایش کنترل کنند و تنظیمات لازم را انجام دهند. در ساختمان های هوشمند این امکان وجود دارد که سیستم هایی نظیر: سیستم روشنایی ساختمان، گرمایش، سیستم تهویه، لوازم خانگی، درها و پنجره ها، پرده ها، سیستم آبیاری و ژنراتورها به طور خودکار کنترل شود.
در سالهای پیش رو به حالت پایدارتر و کارآمدتری از مصرف در ساختمان ها خواهیم رسید. به طور مثال میتوان دمای محیط را پیش بینی کرد و یا زمانی سیستم های روشنایی را بیشتر در ساختمان ها در سرویس قرار داد که اوج مصرف و به تبع آن اوج هزینه به ازای هر کیلووات نباشد. با اجرای این سیستم هوشمند در ساختمان ها، میتوان مصرف برق را کاهش و پایداری و کارآمدی در ساختمان ها را افزایش داد.
صنایع پایدار در شهرهای هوشمند
تحول دیجیتال در بسیاری از صنایع به زودی رخ خواهد داد. مدیریت هوشمند دارایی ها، کنترل فرآیندها و استخراح داده از آنها نه تنها میتواند به تصمیم گیری دقیق تر و کسب سود بیشتر شرکت ها کمک کند بلکه میتواند به نفع محیط زیست هم باشد. این شکل جدید تولید به معنای کاهش انتشار گازها و به طور خلاصه کاهش آسیب های محیط زیستی ناشی از تولید است.