کمک شهر هوشمند برای مدیریت دوران پسا-کرونا

مدیریت پسا کرونا با خدمات هوشمندسازی

“این ویروس ممکن است به یک ویروس بومی دیگر در جوامع ما تبدیل شود و هرگز از بین نرود.” – مایک رایان، مدیر اجرایی WHO، 13 می 2020. واکسن باشد یا نباشد، ما باید با این واقعیت کنار بیاییم که کووید-19 از ما می‌خواهد که در نحوه زندگی خود تجدید نظر کنیم. و این شامل ایده شهرهای هوشمند است که از فناوری های پیشرفته استفاده می کنند.

راه‌حل‌های شهر هوشمند قبلاً برای کنترل شیوع این بیماری مفید بوده است. برای مثال:

• سیستم های مانیتورینگ دما از راه دور
• نقشه های حرارتی در زمان واقعی ازدحام در فضاهای عمومی
• ربات‌های ضدعفونی کننده محیط
• ربات هایی که به عنوان سفیران اجرای فاصله‌گذاری اجتماعی عمل می کنند.

اما همان طور که ما برای عبور از این بحران آماده می شویم، شهرها باید سیستم هایی را طراحی کنند که برای مقابله با همه گیری بعدی آماده باشند. مسائل برپایه اعتماد طراحی و اجرا می شوند.

در سراسر دنیا، راه‌حل یک بیماری همه‌گیر مشابه ویروس کرونا ساده است، یک سیستم ردیابی آلودگی در سطح فردی و جمعی. این سیستم از داده های موقعیت جغرافیایی و تصویر دوربین مداربسته استفاده می کند که با حسگرهای بیومتریک از راه دور تکمیل می شود. در حالی که در برخی از کشورها و دولت‌ها، شرکت‌هایی وجود دارند که این اقدامات را انجام می دهند، اما قرار دادن اطلاعات بسیار در دست عده‌ای معدود، بدون کنترل محرمانه حریم خصوصی، می‌تواند پایه‌های یک دنیای بدون اعتماد را بنا کند.

تحقیقات در مورد چالش‌های شهر هوشمند نشان می دهد که یک راه حل قوی، باید ترکیبی از پروتکل ها و هنجارها باشد که فناوری، فرآیندها و حریم شخصی افراد را پوشش دهد. برای جلوگیری از خطرات سیستم‌های نظارت در سطح فردی، باید بر چگونگی استفاده از فناوری برای اصلاح رفتار داوطلبانه شهروندان تمرکز کنیم.

این یک چالش پیش پا افتاده نیست. رفتارهای مطلوبی که منفعت اجتماعی را به حداکثر می‌رسانند ممکن است در کوتاه‌مدت با ترجیحات فردی همخوانی نداشته باشند. این امر، تا حدی ممکن است به دلیل باورهای نادرست یا درک نادرست از پیامدهای بلندمدت باشد.

به عنوان مثال: علیرغم گسترش سریع COVID-19 در ایالات متحده، بسیاری از ایالت ها اعتراضات عمومی علیه قرنطینه داشته اند. آنها باور داشتند تمام این مسائل، نوعی حرکت سیاسی است و به آن معترض بودند.

طراحی سیستم هایی که باعث اعتماد سازی می شود.

اولین گام در اصلاح رفتار مردم برای هم سویی با جهشی بزرگتر، طراحی سیستمی است که بین شهروندان و شهر اعتماد دوجانبه ایجاد کند. ارائه اطلاعات به موقع  به شهروندان در مورد موضوعات مهم و رد منطقی شایعات در فرایند اعتمادسازی بسیار کارا است. این به مردم کمک می کند تا بفهمند کدام رفتارها قابل قبول است و چرا این به نفع جامعه و در طولانی مدت به نفع خودشان نیز هست.

در سنگاپور، دولت به طور موثری از شبکه‌های اجتماعی مانند واتس اپ، فیس بوک، توییتر، اینستاگرام و تلگرام برای به اشتراک گذاشتن منظم اطلاعات COVID-19 با شهروندان استفاده کرده است. شهرهای پرجمعیت در کشورهایی مانند هند به دلیل نابرابری های گسترده در آموزش و استفاده از فناوری‌های به روز دنیا، با چالش های بیشتری روبرو هستند.

در حالی که ما به عنوان شهروند در طراحی شهر به عنوان ایجاد شهر هوشمند نقش داریم، اصلاح رفتار شهری ما به خودی خود کافی نیست. فعالان و پیشگامان حوزه شهری همچنین باید در طراحی سیستم های شهری ما برای حمایت از شهروندان در زمینه هایی مانند حمل و نقل عمومی، امکانات تفریحی و غیره تجدید نظر کنند. همکاری فعال بین برنامه ریزان شهری، شرکت های فناوری و شهروندان در سازماندهی شهرهای آینده ما و در نتیجه کیفیت زندگی ما بسیار مهم خواهد بود.