پروتکل KNX در خانه هوشمند
KNX یک پروتکل با استاندارد باز در جهان برای کنترل، اتوماسیون ساختمان و خانه هوشمند است. پروتکل KNX می تواند حداکثر تا ۶۰٪ صرفه جویی را در مصرف انرژی ایجاد کرده و باعث کاهش چشمگیر اثرات کربن در یک ساختمان شود. این فناوری به طور حتم یک تکنولوژی پایدار سبز است که می‌تواند در ساختمان‌های کوچک و بزرگ به طور یکسان اعمال شود.
پروتکل جهانی KNX معتبرترین استاندارد جهانی تجهیزات و سیستم های خانه هوشمند سیمی می‌باشد که با داشتن قریب به ۵۰۰ عضو در زیرمجموعه دپارتمان خود و تولید ۸۰۰۰ محصول ، جزء بی‌رقیب ترین پروتکل‌های خانه هوشمند محسوب می‌شود. مقر اصلی آن در شهر بروکسل بلژیک است. این پروتکل به طور رایج به صورت سیمی مورد استفاده قرار گرفته است. محصولات زیر مجموعه آن دارای قیمت‌های نسبتا بالا بوده و پیاده سازی آن نیازمند دانش قبلی می‌باشد.
مزایای پروتکل KNX می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- استاندارد باز با بیش از سی سال سابقه
- استفاده از بسترهای شبکه اینترنت
- امکان کنترل سیستم به صورت یکپارچه
- توسعه یافته توسط انجمن استاندارد سازی اروپا
- قابلیت کنترل از راه دور به وسیله تلفن و اینترنت
- سرعت و دقت عملکرد بالای ارسال و دریافت دیتا
- تعریف انواع سناریوهای کاربردی و منطق‌های کنترلی
- ارتباط تنگاتنگ تجهیزات کنترلی از طریق کابل‌های شبکه
- ایمنی و امنیت بالا ( جدا بودن سیستم فرمان از سیستم قدرت )
- طراحی و پیاده سازی بر اساس ارتباط ساده ، عملی و اصولی بین وسایل الکتریکی
- پشتیبانی از سیستم های مختلفی نظیر روشنایی ، سرمایش گرمایش ، امنیتی ، ایمنی و…
- قابلیت تأمین تجهیزات از سازندگان مختلف در سراسر دنیا بدون نیاز به استفاده از تجهیزات واسط
- تعامل و سازگاری با دیگر پروتکل‌های خانه هوشمند و تامین کنندگان تجهیزات هوشمند ساختمان
- عمر بالای تجهیزات پروتکل KNX (رله های مکانیکی تا ۳ میلیون بار و دیگر تجهیزات الکتریکی تا ۱ میلیون بار)
معایب پروتکل KNX :
- پیچیدگی پروتکل KNX و نامناسب بودن تجهیزات هوشمند این پروتکل برای ساختمان های مسکونی با مصرف کننده غیر حرفه ای
- نیاز به سیم کشی خاص جهت تجهیز سیستم هوشمند در پروتکل KNX و عدم استفاده در منازل و ساختمان‌های چند سال ساخت
- قطعی بخش یا تمامی سیستم هوشمند به دلیل مشکلاتی نظیر آتش سوزی و خرابی اتصالات ارتباطی بین تابلو اصلی و قطعات مختلف
- نیاز به داشتن تخصص برنامه نویسی جهت اجرای سناریوهای مختلف که باعث می‌شود کارفرما هر بار جهت این مسائل به متخصص رجوع کند.
- غیر قابل رویت بودن برنامه های نوشته شده از قبل در سیستم برای متخصص جدیدی که مجددا وارد مجموعه شده تا تنظیمات و سناریوی دیگری را پیاده سازی نماید از این رو در صورت اصلاح یک برنامه در ماژولی خاص ، امکان از بین رفتن برنامه های قبلی مورد نیاز مشتری وجود خواهد داشت و این مسئله باعث ایجاد نارضایتی زیادی در بازار این پروتکل شده است.